Miejska Biblioteka Publiczna

Kyptonim "Liryka

Joanna Siedlecka spisała relacje ocalające pamięć o Witkacym, dopełniające portret człowieka tragicznego - wrażliwego, cierpiącego, samotnego. Lekceważonego przez współczesnych, błazeństwem zagłuszającego swój dramat, którego przekleństwem było właśnie to, że urodził się w Europie Środkowej, utknął w Zakopanem - jego groteskowy teatr wyprzedził przecież Ionesco i Geneta, poczucie samotności, beznadziejmności istnienia - Sartre`a i Heideggera, ostrzeżenia i wizje - Huxleya i Orwella. Dalekowzrocznego, przenikliwego proroka i wizjonera, który już wtedy słyszał kroki nadchodzącego Chama, przewidywał los epoki - wojnę, totalitaryzmy, kryzys europejskiej kultury, unifikację i pykniczenie ludzkości, zanik uczuć metafizycznych.Był wielkim miłośnikiem życia - kobiet, urody, młodości, witalności. Portretowanie mężczyzn uważał po prostu za obowiązek, portretowanie kobiet natomiast, oczywiście młodych i pięknych - za wielką przyjemność. I rzeczywiście był nimi otoczony. Nazywał je perskimi księżniczkami, królowymi Małej Azji, hurysami, metafizycznym haremem. A w złości - kobietonami, landrygami, wampirzycami, demonami trzeciej klasy...

Pan od poezji to reporterska biografia Zbigniewa Herberta - odkrywcza, żywa, bez podniosłych tonów. Kopalnia nieznanych materiałów - niepublikowanych zdjęć (Herbert ministrant), cymeliów (wpis do pamiętnika koleżanki z sowieckiej dziesięciolatki) - oraz wiadomości o mniej znanych wcieleniach poety: "siostrzyczki urszulanki", kierownika biura gdańskiego oddziału Związku Literatów, "mesje Erberta" z emigranckiej dzielnicy Paryża - Belleville. To biografia przekraczająca jednowymiarowy stereotyp widzenia Herberta; więcej tu człowieka niż polityki. Nie skrywająca jego ran - mrocznych, bolesnych, kluczowych dla rocznika 1924: wczesnego kalectwa ("prawa noga Pana Cogito"), tylko "marzeń o karabinie". Dręczony poczuciem winy, niepokojem, alkoholem, cierpieniem i chorobą, wiecznie w podróży, odkupuje swe nieuczestnictwo w walce i konspiracji wiernością poległym i wartościom, o które walczyli.Pasjonująca lektura - w pomnikach najbardziej poruszają nas rysy i pęknięcia; w biografiach twórców - ludzki kontekst sztuki.